Co robimy?

Zaburzenia odżywiania wśród dzieci i młodzieży przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych Ogromny wpływ na nasz nieprawidłowy stosunek do jedzenia, prowadzący do nadwagi i otyłości oraz zaburzeń odżywiania mają nawyki żywieniowe, które wynieśliśmy z domu. Już od najmłodszych lat budujemy swoje przyzwyczajenia żywieniowe podpatrując naszych
rodziców, ale co w sytuacji, gdy dziecko z różnych powodów nie ma możliwości obserwowania rodziców podczas przygotowywania posiłków, robienia zakupów spożywczych, planowania menu? Tak się dzieje w przypadku dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych.
W naszym kraju funkcjonuje ponad 1200 placówek opiekuńczo wychowawczych. Pod ich opieką jest prawie 18 000 dzieci. Większość podopiecznych w domu rodzinnym rzadko miała czy ma? okazję zjeść pełnowartościowy, ciepły posiłek, a w placówkach do których trafiły czy trafiają? posiłki przygotowywane są w większości przez firmy cateringowe, co uniemożliwia samodzielny wybór potrawy i naukę gotowania.
Proste umiejętności jak zrobienie zakupów spożywczych, usmażenie jajecznicy czy przygotowanie kanapki wydają nam się oczywiste i rzadko zastanawiamy się jak to się stało, że posiedliśmy te umiejętności. Tymczasem odpowiedź jest bardzo prosta, nauczyliśmy się ich od rodziców. Już od najmłodszych lat budujemy swoje przyzwyczajenia żywieniowe
podpatrując naszych rodziców i innych członków rodziny.
Co jednak w sytuacji, gdy dziecko z różnych powodów nie ma możliwości obserwowania rodziców podczas przygotowywania posiłków, robienia zakupów spożywczych, planowania menu?
Tak się dzieje w przypadku dzieci przebywających w instytucjonalnych domach dziecka.
Programy przygotowujące do samodzielnego życia, realizowane w placówkach opiekuńczo- wychowawczych nie zawierają w swoich programach nauki gotowania. Dlatego, po opuszczeniu placówki większość osób nie potrafi wykonać prawidłowo zakupów spożywczych a co dopiero przygotować pełnowartościowy posiłek. Często prowadzi to do

korzystania z gotowych dań serwowanych w barach typu fastfood, z żywności wysoko przetworzonej o niskiej wartości odżywczej. Taki sposób żywienia  nie tylko rujnuje domowy budżet, ale zazwyczaj prowadzi najpierw do pojawienia się nadwagi i otyłości a następnie do chorób dietozależnych.
Brak umiejętności przygotowania domowego, pełnowartościowego posiłku zwiększa również ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Młodzież opuszczająca placówki wychowawcze często po raz pierwszy w życiu ma możliwości podejmowania samodzielnych decyzji, co może dawać złudne poczucie kontroli nad własnym życiem. Jednocześnie może być sytuacją bardzo stresującą dla osoby, za którą ktoś inny dotychczas podejmował większość decyzji. Jest to niestety prosta droga do pojawienia się różnego rodzaju zaburzeń odżywiania od objadania emocjonalnego, kompulsywnego jedzenia, napadowego objadania się po bulimię i anoreksję.
Jedzenie jest jedną z najważniejszych sfer w życiu człowieka. Odczuwane przez nas negatywne emocje są częstym powodem utraty apetytu, podjadania lub nadmiernego apetytu.
Różne choroby somatyczne również bywają związane z jego zaburzeniem. We wczesnym okresie życia dziecko jest całkowicie zależne od opiekunów, w tym również w kwestiach związanych z odżywianiem.
Miejsce, w którym przebywa dziecko, niezależnie od tego czy jest to dom rodzinny czy placówka opiekuńcza, jest głównym środowiskiem, w którym kształtowane są zwyczaje żywieniowe (wspólne bądź nie spożywanie posiłków, zdrowy bądź niezdrowy sposób odżywiania, przekonania dotyczące jedzenia, stosunek do własnego ciała). 
Zaburzenia odżywiania najczęściej kojarzone są z wychudzeniem i wyniszczeniem organizmu, jednak nie należy zapominać o tym, że mogą one prowadzić również do nadwagi i otyłości. Ignorowane przez otoczenie lub skutecznie ukrywane mogą być przyczyną groźnych dla zdrowia i życia zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu takich jak – zmiany w narządach wewnętrznych, zaburzenia wodno-elektrolitowe, hormonalne i metaboliczne. Dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie problemu. Pozwala to uniknąć zdrowotnych konsekwencji zaburzeń odżywiania oraz zwiększa szanse na wyleczenie.
Istotna dla wczesnego wykrycia problemu jest wysoka świadomość oraz rzetelna edukacja z zakresu zaburzeń odżywiania oraz prawidłowego żywienia przez opiekunów sprawujących pieczę nad młodzieżą z placówek opiekuńczo-wychowawczych. Również edukacja samych podopiecznych w tematyce zdrowego żywienia oraz nauka gotowania poprawiają stosunek do jedzenia, zmniejszając ryzyko rozwoju poważnych zaburzeń odżywiania  wśród dzieci i
młodzieży przebywających w placówkach opiekuńczych.